Sokkin í ballöður

Across clinical benches with nothing to talk

Breathing tea and biscuits and the Serenity Prayer

While the bones of our child crumble like chalk

O where do we go now but nowhere.

Hef verið að hlusta ansi mikið á þennan snilling undanfarið og hef tekið ástfóstri við lagið Where do we go now but nowhere.
Boatman´s call án efa ein uppáhaldsplatan mín.
Einn flottasti andskoti mannkynssögunnar.
Missi af tónleikunum.......Fuckshit drullauppfyrirhné.


Geðveilukvæði
________________
Málverkið blæðir
hugann minn klæðir
óttinn minn skekur
dregur mig niður
augun máttu sjá
allt sem þau máttu ekki þá
eyrun heyrðu í fiðlu
búna til í Helju
þjáningin elur
aðeins með sér aðra
myrkrið það felur
nú auðvitað flest alla
leiðandi röddin
sem virðist loks kalla
vísar mér vitaskuld
á stíginn grýtta
stúlkan sem nálgast
með kveikt er á spýtu
klappar mig blíðlega
laust á öxlu
sinfóníufalleg,dulin og treg
hvíslar hún að mér
að málverkið sé ég.

Orð dagsins er: Endalok.

Framtíðin jafnóðum breytist.